Podobnie jak inne obiekty żywe, rośliny posiadają
układ energetyczny podtrzymujący ich żywotność.

Cyrkulacja energii odbywa się jednocześnie wieloma kanałami
energetycznymi, jednak przeważającym jest ten, który biegnie zgodnie
z kierunkiem biologicznego wzrostu rośliny.
Oprócz wcześniej opisanych, i ta właściwość jest brana pod
uwagę przy wyborze rośliny lub jej części dla określonego przypadku chorobowego.
Znając główny kierunek przepływu energii można przyspieszać
lub zwalniać aktywność procesów fizjologicznych. Wiedza ta jest przydatna,
np. w przypadku zaparć, biegunek, otyłości, kolkach.

Jeżeli nałożymy na siebie kierunek wzrostu nasionka, gałązki
lub liścia z naturalnym kierunkiem ruchu pokarmu (żółci lub flegmy)
nastąpi stymulacja ich ruchu.
Jeśli natomiast nałożymy nasionko odwrotnie nastąpi zwolnienie
perystaltyki jelit, żołądka, wydzielania moczu, itd.
Cechę tę stosuje się z powodzeniem, np. w przypadku przepuklin.
Wówczas część rośliny  (nasiona, igły świerka, płatki i liście kwiatów
czy ogonki jagód) umieszcza się w taki sposób, aby strumień energii
skierowany był od brzegu do środka.

 
W przypadku opuszczania się niektórych narządów nasionko
lub wybraną cześć rośliny umieszcza się w ten sposób, aby
swoim działaniem „podtrzymywały” ten narząd.
W niektórych procesach skurczowych, np. przy kolce nerkowej,
żółciowej czy skurczach tętnic nasiona umieszcza się tak,
aby ich strumienie energetyczne były skierowane od środka
do brzegów.

Poprzecznie ścięte gałązki roślin mają działanie poszerzające
lub wchłaniające (wzrost gałązki następuje od rdzenia ku korze),
co pomaga przy usuwaniu wszelakich skurczy.
Podobną właściwość posiadają poprzecznie ścięte korzonki,
owoce i warzywa.
 
Jak widać wykorzystywanie nasion i innych części roślin
w terapii posiada wiele ciekawych aspektów.
Jednym z nich jest sam proces ich zbierania
i przechowywania.
Oczywiste jest, że nie należy zbierać roślin, podobnie jak
i ziół w ziołolecznictwie, w pobliżu dróg, ruchliwych ulic lub
torów kolejowych, gdyż będą one zawierać sole metali ciężkich.
Warto też unikać tych ze sklepów, chyba że jesteśmy pewni
w jaki sposób były uprawiane.
Dobiera się nasiona dojrzałe, zdrowe i kształtne, bez pleśni
i uszkodzeń.
Należy je suszyć w temperaturze pokojowej, w dobrze wietrzonym
pomieszczeniu, nie wystawione na działanie promieni słonecznych.
Pestki po wyjęciu z owoców należy umyć i wysuszyć.
Jedynie nasiona owoców cytrusowych wykorzystywane są od razu
po wyjęciu, nie przechowuje się ich. Inne możemy aplikować
zarówno świeże jak i wysuszone.
Do przechowywania  nasion znakomicie nadają się papierowe torebki,
które można dodatkowo opisać.
Dawniejsi zielarze przed wyruszeniem na zbiory,
podczas i po ich zakończeniu stosowali specjalne rytuały.
Zwracali się do roślin z prośbą o przebaczenie, że muszą
przeszkodzić w jej wzroście, dziękowali za jej pomocne działanie,
starali się też nie zbierać więcej niż to było konieczne.
Serdecznie polecam kontynuowanie tej pięknej tradycji.
Traktując przyrodę z delikatnością, miłością i należną jej
troską możemy spodziewać się podobnej reakcji z jej strony
i na pozytywne rezultaty terapeutyczne nie trzeba będzie długo czekać.