W starożytnych Chinach, obserwując i rozważając różne zjawiska przyrody mędrcy doszli do wniosku, że światem kierują dwie przeciwstawne, ale uzupełniające się zarazem siły.Teoria ta nosi nazwę Yin – Yang i odnosi się do wszelkich zjawisk zachodzących w całym Wszechświecie. 

Zgodnie ze starożytnymi chińskimi wyobrażeniami człowiek jako cząstka Wszechświata również podlega wpływom tych dwóch energii.

Na planie fizycznym ciało człowieka także zostało podzielone na obszary Yin i Yang. Pochylający się człowiek ma powierzchnię Yin skierowaną do wewnątrz, a powierzchnię Yang na zewnątrz.
To co znajduje się na dole i wewnątrz należy do Yin (stopy), a to, co z góry i na zewnątrz odnosi się do Yang (dłonie).

Na dłoni i stopie można również wyodrębnić te dwie strefy.
Jeżeli dłoń jest zaciśnięta w pięść, schowana wewnątrz, jest ona Yin. Zewnętrzna strona dłoni należy wtedy do Yang. Na stopie podbicie stopy należy do Yin, a przeciwna do niej powierzchna do Yang. Zarówno na dłoniach, jak i stopach skóra powierzchni wewnętrznej
i zewnętrznej różni się znacząco. Granica pomiędzy tymi dwoma obszarami jest dobrze widoczna i łatwa do odszukania.

Ciało ma swoją projekcję na dłoni i stopie, w postawie stojącej opuszczonymi w dół rękoma. Ręce i nogi są zwrócone przy tym na zewnątrz, a dłonie i stopy skierowane są do przodu. W takiej pozycji powierzchnia Yin zwrócona jest do przodu, a cała powierzchnia Yang – do tyłu.